Verpakkingsdilemma's: laveren tussen duurzaamheid, recyclebaarheid en voedselveiligheid (podcast)
Het kiezen van de juiste verpakking voor voedingsmiddelen is een complexe puzzel. Het is laveren tussen duurzaamheid, recyclebaarheid, houdbaarheid, kwaliteit, voedselveiligheid, marketing en financiële overwegingen. Dwingt striktere regelgeving de industrie nu in de goede richting? Beluister de podcast met Jup van 't Veld, adviseur duurzame verpakkingen.
Beluister de podcast van VMT to go over verpakkingen
Met een achtergrond in chemie en milieu en al jaren actief in duurzaamheidsstrategieën en communicatie, neemt Jup ons mee op een reis door de wereld van verpakkingsopties, recyclinginitiatieven en innovatieve materialen. Hoe navigeren we door het doolhof van duurzaamheid, voedselveiligheid, en productkwaliteit zonder daarbij de wetgeving uit het oog te verliezen? Deze podcast werpt licht op deze vragen.
Is er een verpakking nodig?
Voedselfabrikanten zouden volgens Van ’t Veld altijd moeten beginnen met de vraag: heb ik überhaubt een verpakking nodig? In veel gevallen is dat zo. “Dan kun je nadenken over een paar dingen, zoals: kan ik een verpakking kiezen die na afloop opnieuw gebruikt kan worden? Is de verpakking niet onnodig groot of zwaar? Kan ik ervoor zorgen dat de verpakking goed gerecycled kan worden? Kan ik ervoor zorgen dat er gerecycled materiaal in de verpakking wordt verwerkt? Weet ik zeker dat er geen schadelijke stoffen in de verpakking zitten die in het voedsel terecht kunnen komen”, aldus Van ’t Veld.
Europese verordening
De expert noemt in de podcast de PPWR, een nieuwe Europese verordening voor verpakkingen en verpakkingsafval. “Die gaat betekenen dat we binnen een paar jaar naar veel meer hergebruik en recycling toe moeten. Miniatuurverpakkingen worden voor een belangrijk deel verboden. PFAS mag ook niet meer worden gebruikt.” Overigens is de schok voor veel landen in Zuid- en Midden-Europa een stuk groter dan voor Nederland, stelt Van ‘t Veld. “Deze landen zullen bijvoorbeeld ook statiegeld moeten gaan invoeren op drankverpakkingen, en lopen ver op ons achter als het gaat om recycling.”
Claims over recyclebaarheid
Ook op het gebied van communicatie over je verpakking is veel aan de hand. Steeds meer bedrijven moeten de komende tijd volgens een Europese richtlijn rapporteren over hun duurzaamheidsresultaten (CSRD). Voor levensmiddelenbedrijven zijn verpakkingen vaak een zogenaamd materieel onderwerp, dat wil zeggen dat het relevant is vanuit het perspectief van duurzaamheid. Dan moeten ze hier dus ook verantwoording voor afleggen in een openbaar rapport. “En je kan dan niet meer zo maar roepen: ‘deze verpakking is duurzaam’, of ‘volledig recyclebaar’. Vage claims mogen niet. Recyclebaar moet betekenen dat de verpakking ook echt gerecycled wordt."
Veel milieuwinst
Van ’t Veld pleit ervoor dat bedrijven het onderwerp verpakken heel serieus gaan nemen. “Niet alleen voor de ‘primaire’ verpakkingen, dus wat er direct om het product heen zit, maar ook voor de transportverpakkingen. Daar valt nog heel veel milieuwinst te boeken. Bigbags en wikkelfolie worden meestal nog na één keer gebruik weggegooid: doodzonde, het gaat echt om veel materiaal.”